Voorbereiding

Hoe bepaal je nu eigenlijk de route die je wil volgen. Kirgistan en zeker het Chinese gedeelte zijn niet zomaar de meest evidente regio's om naar toe te reizen. Je zit met een taalbarrière en niet alles verloopt er even vlot als bij ons. Het voordeel is natuurlijk als je er al geweest bent. Op die manier kan je terugvallen op ervaringen uit de vorige reis.
En dat maakt het nu juist zo moeilijk. Er is uit mijn vorige reis niets dat ik niet meer zou willen doen. Het was allemaal meer dan de moeite en dan voor mij speciaal de regio Kochkor. Dit maakte een grote indruk op mij.

Een leuke anekdote uit mijn vorige reis wil ik jullie zeker niet onthouden. Ik had een busje gecharterd in Bishkek dat ons naar Kochkor zou brengen. Met de groep verlieten we de hoofdstad en een tijdje rijd je langs de grens met Kazachstan. De chauffeur stopte plots en zei dat hij moest tanken. Op zich niets speciaal ware het niet dat hij dit wilde doen in Kazachstan. Hij zou dus de grens overgaan :-). Maar wat met onze bagage die op het dak gebonden was? Ik heb een natuurlijk vertrouwen in de mens (althans in sommigen) maar dit was toch even bang afwachten. Daar stonden we dan met ons elven zonder onze bagage terwijl ons busje de grens overstak, rustig ging tanken en uiteindelijk...terugkwam. Stel dat...nee dat mag je niet denken want Kirgiezen zijn eerlijke mensen, van de eerste tot de laatste.

Nu, dit jaar reizen we door naar het zuiden en via de beruchte maar immens mooie Torugartpas gaan we de grens over naar China. Op zich wordt dit al een belevenis. Het zuiden van Kirgistan, regio rond At Bashi en Tash Rabat is nieuw voor mij en ik kijk er wel naar uit. Vandaar dat ik een kleine wijziging ga aanbrengen aan mijn initiële route die ik voor ogen had.
Als ik een reis uitwerk probeer ik altijd rekening te houden met een aantal belangrijke factoren.
Ten eerste kan je niet alles zien en moet je sowieso een keuze gaan maken. Maar je moet wel maximaal profiteren van de tijd die je krijgt en deze zo invullen dat er van alles wat je doet kan genoten worden. Dit zijn niet alleen hoogtepunten maar ook zaken zoals rust, genieten van het leven in een stad of dorp, eventjes halt houden en genieten van alles rondom u ofte onthaasten, een woord dat al lang uit onze woordenboeken verdwenen is. Al te lange trajecten probeer ik te vermijden en op te splitsen. Liever twee verbindingsritten van 4 uur waarbij je nog een halve dag hebt om iets anders te doen dan één dag te verspillen aan een rit. Dit is natuurlijk niet altijd mogelijk. Zo zal de oversteek via de Torugartpas een tijdrovende dag worden die onderweg wel wordt goedgemaakt door de prachtige vergezichten.